Memur Hocam

Kaç kişiyle oynanır: En az 4-5 kişiyle oynanır. Malzemeler: Malzeme gerekli değildir.  Nasıl oynanır: Kim vurdu olarak da bilinen bu tahmin oyunu birçok ülkede benzer kurallarla oynanır. Adını oyuncuların ebeyi şaşırtmak için çıkardıkları seslerden alır. Önce bir ebe seçilir. Oyuncular ebenin 1-2 m gerisinde dizilirler. Ebe bir eliyle gözlerini kapatır. Ebe, gözlerini örneğin sol eliyle kapatıyorsa, sol elini de sol kolunun altından geçirir ve avucu yukarı gelecek şekilde tutar.  Sıradaki oyunculardan biri sessizce ebeye yaklaşır. ebenin eline vurur ve hemen geriye döner. Bu sırada diğer oyuncular ebeyi şaşırtmak için hep bir ağızdan “ vızzz, vızzzz, vızzzz” diye bağırırlar. Ebe oyunculara döner ve eline kimin vurduğunu tahmin etmeye çalışır. Tahmini doğruysa vuran oyuncu yeni ebe olur.  Ebe kimin vurduğunu bilemezse ebe olarak kalır ve oyun devam eder.  Oyunu farklı türlerinde oyuncular ebenin eline vurmak yerine giysisini çeker ya da sırtına vururlar. Macaristan’da oynanan Dobi Dobi’

Kaç kişiyle oynanır: Oyun iki kişiyle oynanır.  Kızlar el ele tutuşarak iki sıra oluşturur. İki grup karşı karşıya sıralanır. Sırayla karşılıklı şarkı söylerler. 1-Grup- Üşüdüm üşüdüm a benim canım üşüdüm 2- Grup- Kürkünü gey kürkünü gey a benim canım kürkünü gey 1-Grup- Kürküm yok kürküm yok a benim canım kürküm yok 2-Grup- Alsan ya alsan ya a benim alsan ya 1-Grup- Param yok param yok a benim canım param yok 2-Grup- Çalansa ya çalsan ya a benim canım çalsan ya  1-Grup- Asarlar basarlar en güzelini seçerler söyleyen taraf diğer tarafa doğru ilerler son söyleyen grup diğer gruptan birini asılıp almaya çalışırlar. Alabilirlerse alınan kişi diğer gruba geçer.  Alınamadığı zaman oyun diğer gruba geçer. Sonuçta hangi taraf çok oyuncu almışsa o taraf kazanmış olur.

Her ne kadar uzun kış gecelerinde oynanan bir çocuk oyunu olsa da çoğu zaman büyükler de bu oyuna katılmadan duramazlar. Oyun için bir masa (bu çoğunlukla yufka açmakta kullanılan sofradır), bir kutu kibrit ve en az dört oyuncu gereklidir. Masanın etrafına oturan oyuncular, kenarı boşa çıkacak şekilde masaya konulan kibrit kutusuna alttan vurarak havaya fırlatırlar. Kutu masaya düştüğünde dik tarafı üzerine durursa atan kişi hâkim unvanını alır.  Yan tarafı üzerine dik durursa o kişi jandarma görevini üstlenir. Düz kısmının bir tarafı davacı, diğer tarafı suçlu olarak belirlenir. Oyunculardan biri suçlu tarafı attığında jandarma onu hemen elinden yakalar ve hâkime “suçüstü yakaladım” der. Davacı da şikâyetini dile getirir. Suçun ehemmiyetine göre hâkim bir cezaya hükmeder. Bu ceza genellikle, ceviz kırarak oyunculara ikram etmek ve patates haşlayıp sofra kurmak şeklindedir.

Araç – Gereç: İp Uygulama: 1. Oyun alanına birbirine paralel olmayan ve gittikçe daralan iki çizgi çizilir. (Çizgi yerine çamaşır ipi olsa oyun daha çekici olur.) 2. Çizginin dar uçlarının açıklığı 30-40 cm, geniş uçlarının açıklığı 60-70 cm olmalıdır. 3. Bu iki çizgi arası bir dere olarak adlandırılır. 4. Öğrenciler bir taraftan hız alarak bu dereden atlamaya çalışırlar. 5. Atlarken dereye düşen ayaklarını ıslatmış olur. 6. Birkaç atlama sırasında ayaklarını ıslatmayan öğrenci başarılı olmuş olur. 7. Öğrenciler derenin geniş yada dar yerinden atlamakla serbesttirler.

Beş - altı kişi ile oynanır. Oyunda amaç köşeleri kapmaktır. Bir tane ebe vardır. Oyuncular köşeleri kapmaya çalışırken ebe köşeleri kapmaya çalışır. Dışta kalan ebe olur.

Araç – Gereç: Top Uygulama: 1. Öğrenciler birbiri arkasında sıralanır, bacaklarını açar beklerler.  2. En önde duran öğrencinin eline top verilir.  3. Öğretmenin işareti ile elinde topu tutan öğrenci; eğilerek topu, arkada bekleyen öğrenci arkadaşına verir. 4. O da arkasındakine verir. 5. Top en arkadaki öğrenciye geldiğinde topla koşarak en öne gelir. 6. Oyun, her öğrencinin sıranın önüne gelip topu bir kez atmasına ile son bulur.

Özellikle mehtaplı gecelerde oynanan bu oyunda çocuklar iki gruba bölünürler. Gruplardan birisi “ak koç”, diğeri “kara koç” adını alır. Bir merkez belirlenir ve bir taş dikilir. Küçük beyaz bir kemik bulunur.  Oyunculardan bir grup bu kemiği bir yere atar, ay ışığında her iki grup da bu kemiği aramaya koyulur. Kemiği önce bulan gruptan, örneğin akkoç grubu bulduysa, “ak koç, kara koça bindiii” diye bağırır. Ak koç grubuna dahil olanlar, kara koç grubundan kimi yakalarlarsa sırtına binerek kendilerini merkez taşa taşıtırlar. Yakalanmadan merkeze kadar koşanlar ise rakiplerini taşımaktan kurtulurlar. Oyun böylece sürüp gider..

Araç – Gereç: - Uygulama: 1. Çocuklar dirseklerini masaya dayar, ellerini yukarı kaldırıp bekler. Öğretmen (şef) oyuna başlar:  2. Şef derki; parmaklar aşağı. (Parmaklar masaya bakar.) 3. Şef der ki; parmaklar yukarı. (Parmaklar yukarı kaldırılır.)  4. Şef der ki; parmaklar sallansın. (Parmaklar yukarıdaysa yukarıda, aşağıdaysa aşağıda sallanır.)  5. Şef der ki; dedikten sonra oyunu yöneten sesini çıkarmaz, hiçbir hareket yapmazsa çocuklar da eski durumda kalırlar. 6. Öğretmen; çocukları yanıltmak için söylediğinden başka bir hareket yapabilir. Bu sırada öğrenciler, öğretmenin dediğini yapmalı fakat yaptığını yapmamalıdır.

G öz bağlama oyunu da denir. Körebe gözleri bağlı olan ebenin öteki oyunculardan birini yakalaması, bazen de yakaladıktan sonra kimliğini söyleyebilmesine dayanır. Yakalanan oyuncu yeni ebe olur.

Bütün öğrenciler el ele tutuşur, yüzleri merkeze dönük olarak halka bir yaparlar. Elinde mendil olan bir oyuncu, halka etrafında koşmaya başlar.  Mendili bir arkadaşının arkasına bırakır, koşusuna devam eder. Yakalanmadan arkadaşının yerini almaya çalışır.  Arkasına mendil konulan öğrenci, mendilin farkına vardığı anda onu alır ve ebenin arkasından kovalar. Eğer kendi yerine kadar arkadaşına dokunamazsa ebe olur. Oyunu tekrarlarlar. Eğer arkadaşına dokunmaya muvaffak olursa kendi yerini alır, arkadaşı ikinci kez ebeliğe devam eder.